Rozdział 20.

***

Spojrzałem przez ramię. Jej drobne ciałko powoli się wygięło, dłonie wyciągnęła przed siebie szukając czegoś po omacku, jak mogłem się założyć chciała się przytulić. Coś jej się nie spodobało.Zmarszczyła czoło przytulając od siebie poduszkę i jęknęła gardłowo nagle otwierając oczy.

Przesunęła wzrokiem po pokoju zatrzymując go na mnie. Uśmiechnęła się leniwie zakrywając usta drobną dłonią by ziewnąć. Naprawdę robiła to słodko.Jak mały kociak. 

Uśmiechnęła się nagle widząc jak do niej podchodzę. Pochyliłem się a jej drobne dłonie chwyciły moją twarz i przyciągnęły do siebie. Pocałowałem ją lekko i szybko raz, drugi, trzeci na co zachichotała marszcząc nos.

-Bałam się o ciebie.-Wyszeptała w końcu przełykając głośno ślinę.Przymrużyłem oczy obserwując ją. Odepchnęła mnie lekko i usiadła prosto. - Oni cię..dlaczego cię bili? 

Nie wiedziałem jak jej to wszystko wyjaśnić. Odetchnąłem ciężko z rezygnacją kręcąc głową i zostawiając ją samą w pokoju.Słyszałem jak coś ląduje z hukiem na ziemi. Jasne,że ją wkurzyłem. Dziwne by było gdybym tego nie zrobił.
Usiadłem w salonie.Tak, żałowałem,że mnie tu wczoraj przyprowadziła. I nie ukrywam,że na szargane nerwy lubiłem wciąż coś wziąć. Jedno jednak pozostało pewnie, ja nie powiedziałem Jessy, ona nadal sądziła,że wyszedłem z tego. Dobrze, tak było lepiej.
Poczułem jej delikatne dłonie na torsie i usta tuż przy uchu.
-Nie chcę żebyś był na nie zły. -Szepnęła przełykając głośno ślinę.
-Nie jestem na ciebie zły kochanie..-Dotknąłem jej dłoni i zamknąłem je w uścisku swoich.- Oberwałem za kilka długów, ale nie powinnaś się tym martwić, jakoś to załatwię.
-Harry jeśli potrzebujesz pieniędzy to ci pomogę.- Wyrwała się szybko, słyszałem w jej głosie nutkę przerażenia,ale nie wiedziałem przed czym.
-Ja to załatwię,dobrze? -Podniosłem lekko głowę przypatrując się jej. Z trudnością pokiwała delikatnie głową i westchnęła pod nosem. - Dziękuję. Zaufaj mi.
-Kocham cię Harry..-Szepnęła uśmiechając się blado. Westchnąłem cicho podnosząc dłoń i odgarnąłem na bok jej długie włosy.
-Ja ciebie też Jessy,wiesz o tym,prawda? -Przygryzłem dolną wargę wsuwając kosmyk jej włosów za ucho. Pokiwała szybko głową,więc uśmiechnąłem się w jej stronę.


Przekroczyłem próg dawnej speluny.Wszystkie wspomnienia powróciły i to ze zdwojoną siłą. Czułem się tak cholernie słaby widząc te mury,które mnie otaczały. Mój wzrok zarejestrował grupkę ludzi siedzących w okół ogniska. Zmusiłem więc nogi by podejść bliżej.
Zarejestrowałem trzy kobiece sylwetki, trzy męskie. Wszyscy byli pogrążeni w rozmowie,śmiali się.
-Harry! -Usłyszałem głośny pisk jednej z dziewczyn.Podniosła się na nogi i podbiegła rzucając mi się na szyję.Przymrużyłem oczy trochę zdezorientowany.- Harry, to ja, Gabi.-Odsunęła się chwytając mnie za ramiona.
-Gabi..-Pokiwałem głową uśmiechając się półgębkiem. - Miło cię znowu widzieć,zmieniłaś się.
-Dorosłam..-Wzruszyła niepewnie ramionami chwytając zimną dłonią moją i pociągnęła mnie w stronę reszty.Widziałem niepewność na ich twarzach.
-Cześć wam..-Rzuciłem odruchowo przeczesując palcami loki.- Ja..ja myślałem,że będę tu sam i ja chciałem..um..słuchajcie przepraszam za to jak traktowałem was jeszcze...kiedy ...wiecie o co mi chodzi.
-Harry, traktowałeś nas źle, ale przecież nie możemy być za to źli, już nie, nie powinniśmy.-  Wyrwał się blondyn przechodząc do przodu.Chwycił Gabi za biodra i przyciągnął do siebie.Cofnęła się powoli wpadając na jego tors. Więc tak się zmienił  Niall.
Był naprawdę dorosły. Włosy mu pociemniały, na twarzy miał lekki zarost, nabrał budowy, to znaczy, był umięśniony.
-Gdzie jest Danielle?-Zamrugałem kilkakrotnie rozglądając się w pewnym momencie po towarzystwie. Mój wzrok zatrzymał się na Liam'ie. Nasze oczy się spotkały,widziałem w jego tęczówkach tak dużo bólu kiedy o to zapytałem,ale nie zrozumiałem.Opuścił powoli głowę mamrocząc coś pod nosem. -Co?
-Danielle nie żyje, przedawkowała. - Podszepnęła Perrie. Dopiero teraz mogłem dostrzec jej  drobną posturę wychylającą się zza Zayn'a. - Nie mówmy o tym,proszę,Liam..nie daje rady.
Skinąłem niepewnie głową przyglądając się im uważnie.
-To co robimy?-Poderwałem głowę słysząc pełen werwy głos. Obróciłem się mimowolnie w stronę wejścia.Louis.- Harry to ty?
-Louis..-Uśmiechnąłem się mimowolnie.Oboje zmusiliśmy się do ruszenia z miejsca. Wpadliśmy sobie w ramiona. Przyjemnie i kojąco było poczuć jego ramiona,które mnie obejmowały.Był moim najlepszym przyjacielem i mimo wszystko tęskniłem. Cholernie tęskniłem.

____________________________________

Wiem, miałam dodać już jakiś czas temu,ale nie było czasu.

Przepraszam.

Krótko, jasne, ale następny będzie dłuższy. 

Dziękuję za każdy komentarz, to miłe :)
Oczywiście, zasada nadal jest ta sama.
20 komentarzy i następny 

Kocham was .